Müəllifin fikrincə, valideynlər uşağa “mum” kimi baxırlar, düşünürlər ki, ona istədikləri şəkli verə bilərlər. Montessori isə alternativ yol təklif edir: böyük öz doğru bildiyini uşağa diktə etmək əvəzinə, müşahidə etməyi, kömək etməyi və uşağın ehtiyac duyduğunu ona təqdim etməyi bacarmalı, ən əsası, psixoloji inkişafına dəstək olmalıdır. Bu metod uğurlu şəkildə tətbiq olunsa, mükafatlandırma və ya cəzalandırmağa ehtiyac qalmaz. Rəqabət və qorxunun yaratdığı emosional gərginlikdən azad olan uşaq rahat, xoşbəxt və özünəinamlı olar.