Mark Tvenin bu əsəri qoca və gəncin dialoqundan ibarətdir. Qoca yaşının və təcrübəsinin verdiyi müdrikliklə gəncin kəskin düşüncələrinə və suallarına həyati nümunələrlə cavab verərək onu inandırmağa nail olur. Kitabdakı dialoqlarda irəli sürülən əsas fikir budur ki, insan bir kəsə yaxşılıq edəndə, kim üçünsə fədakarlıq edib hətta əziyyətə qatlaşanda belə ilk növbədə özünü, öz mənəvi rahatlığnı düşünür, çünki müvafiq hərəkəti etmədikdə o özü əzab çəkəcək vəı rahatlığı, yuxusu ərşə çəkiləcək. Sırf həyatın və insan xarakterinin fəlsəfi izahı olsa da, yorucu əsər deyil, maraqlı bir dillə yazılıb, mövzular üzrə qruplaşdırılıb, çəkilən nümunələr isə əsərə daha da maraq qatır.